ساقی کربلا

شوخی و مزاح امری است که در بین مردم ـ به ویژه جوانان ـ طرفداران فراوانی دارد.

گفتن لطیفه‌های جالب، کارهای بامزه، کلمات خنده‌دار و … سبب شادی و سرور مۆمنان خواهد شد. ادخال سرور در قلوب مۆمنان امری پسندیده در دین اسلام بوده و ائمه (علیهم السلام) بدان سفارش کرده و در سیره ی آن بزرگواران مواردی از آن دیده می‌شود. اما این زیبایی تا زمانی باقی است که شوخی و مزاح به تمسخر، غیبت، برملاساختن عیوب و … کشیده نشود و به بهانه خنداندن عده‌ای، گروهی دیگر را رنجیده خاطر نسازد.

امری که امروزه در قالب لطیفه‌هایی در مورد اقوام مختلف دیده می‌شود و حاصلی جز ایجاد تفرقه و چند دستگی در بین مردم را نخواهد داشت

پیش از اینها فکر می کردم که خدا 

 خانه ای دارد کنار ابرها

مثل قصر پادشاه قصه ها

خشتی از الماس خشتی از طلا

پایه های برجش از عاج و بلور

بر سر تختی نشسته با غرور

ماه برف کوچمی از تاج او 

 هر ستاره، پولکی از تاج او

اطلس پیراهن او، آسمان

نقش روی دامن او، کهکشان 

 رعدو برق شب، طنین خنده اش

سیل و طوقان، نعره توفنده اش

دکمه ی پیراهن او، آفتاب

برق تیغ خنجر او مهتاب

 هیچ کس از جای او آگاه نیست

هیچ کس را در حضورش راه نیست

بیش از اینها خاطرم دلگیر بود 

 از خدا در ذهنم این تصویر بود

آن خدا بی رحم بود و خشمگین

خانه اش در آسمان، دور از زمین

بود، اما در میان ما نبود

مهربان و ساده و زیبا نبود

در دل او دوست جایی نداشت

مهربانی هیچ معنایی نداشت

هر چه می پرسیدم، از خود، از خدا 

 از زمین، از آسمان، از ابرها

زود می گفتند: این کار خداست

پرس وجو از کار او کاری خداست

احسان و احترام به پدر و مادر با توجه به سنت ها و فرهنگ ها متفاوت است ولی اصولی انسانی است که می توان در همه جا آن را یافت و بدان پای بند بود.

برخورد پسندیده براساس عرف هر جامعه و به کارگیری واژگان زیبا و شیوا، تواضع و فروتنی در برابر آنان، مهربانی و محبت، دعای خیر کردن برای ایشان، دوری از درشت گویی و یا حتی به کار نبردن واژه اف و خسته شدم و آخ و دیگر اصوات نابهنجاری که ایشان را ناخوش آید از جمله روش های احسان و اکرام و احترام به پدر و مادر است.

مطلق بودن «احسان» که هرگونه نیکى را در بر مى‏گیرد، و همچنین «والدین» که مسلمان و کافر را شامل مى‏شود، سومین و چهارمین تاکید در این جمله است

فریاد زدن و درشتی کردن و اف و اخ کردن و اعتراض نمودن و دشنام و ناسزا دادن و پیشی گرفتن از ایشان در نشستن و دراز کشیدن و امور دیگر می تواند از مصادیق بی احترامی به آنها باشد که می بایست از آنها پرهیز کرد.

در روایت اهل بیت(علیهم السلام) احترام به پدر و مادر و احسان به ایشان به معنای برخورد نیکو و رسیدگی به نیازهای آنان پیش از درخواست، و ابراز قول کریم به معنای طلب مغفرت آمده است.

تعبیر جناح الذل نیز نگاه با رأفت و رحمت و دوری از نگاه های تیز و تند و بلند نکردن صدا و بالا نبردن دست و پیش نیفتادن از آنان معنا شده است. (کافی ج2 ص715 تا 316)

بر جای بلند و برتر نشاندن از دیگر روش های تکریم و احسان به پدر و مادر و احترام نهادن به آنان است که از آیه 100سوره یوسف می توان آن را به دست آورد.

حواسمان باشد نادیده گرفتن و بی احترامی به ایشان در این دنیا موجب می شود تا شخص گرفتار مصیبت ها و بلایا گردد و خیر و برکت از زندگی او برود و در آخرت نیز خوار و ذلیل شود.

افرادی که بیش ترین وقت خود را صرف زندگی دیگران می‏کنند (مشاوره، راهنمایی و …)، از رسیدن به زندگی خود باز می‏مانند.

کسانی که می‏گویند « من نباید این راز را فاش کنم اما فقط به تو می‏گویم » دقیقاً راز شما را نیز به همین صورت برای دیگران بازگو می‏نمایند.

گفتن حقیقت مهم است، این مهم نیست که ما راست می‏گوییم و دیگران اشتباه می‏کنند.

هیچ هدفی بدون طی کردن مسیر و راه آن دست یافتنی نیست.

کسانی که سر خود را مانند کبک در برف فرو می‏برند در واقع لگد دیگران را به جان می‏خرند.

#آیینه_خدا

عالم شده معطر از گلشن خدیجه / خندد گل محمد در دامن خدیجه

آنان که دیده بستند از خدمت خدیجه / کی می توان ببینند این عزت خدیجه . . .

هدیه به پیشگاه این مادر و فرزند نورانی ، صلوات . . .

باز از چمن داور، یک غنچه نمایان شد / از یمن قدوم او عالم همه بستان شد

برخیز نما شادی، ایام سرور آمد / چون باز دری بر خلق از روضه ی رضوان شد . . .